Podstawy rozumienia zaufania

Bez zaufania, nie ma relacji, bez relacji nie ma współpracy, bez współpracy nie ma zespołów, bez zespołów nie ma synergii, bez synergii nie ma przewagi konkurencyjnej, bez przewagi konkurencyjnej nie ma biznesu. Tak, zaufanie do szefa, zaufanie do współpracowników, zaufanie w zespole jest podstawą współczesnego biznesu. Niektórzy nawet mówią o zarządzaniu przez zaufanie. Brak zaufania pozbawia nas wielu szans, na bycie dostrzeżonym, na docenienie naszego potencjału, na danie nam wolnej drogi na realizację naszego talentu.

Niestety wielu z nas nie uczono jak budować zaufanie. Jednak jest dobra wiadomość, można się tego nauczyć, można zmienić swój schemat postępowania. Są skuteczne sposoby jak budować zaufanie w zespole.

Warto przyjrzeć się procesowi budowania zaufania w środowisku pracy oraz czym w zasadzie zaufanie jest.

Mówiąc, ufam Ci, mówimy, że:

• czujemy się bezpieczenie w kontakcie z daną osobą;

• jesteśmy w stanie przewidzieć, jak dana osoba się zachowa w określonych sytuacjach;

• wierzymy w jej zapewnienia.

Zaufanie odgrywa kluczową sprawę w komunikacji w pracy, jest składową dobrych interakcji. Jest podstawą pojawiania się przyjaźni. Przykro się czyta, iż dziś mamy problem z zaufaniem w środowisku pracy, że ludzie ufają sobie mniej niż kilkadziesiąt lat temu. Nie wiadomo, czy przyczyną jest rozpad więzi społecznych spowodowany dużą zmiennością świata, w jakim żyjemy, bo powodów może być wiele.

A dlaczego warto budować i rozwijać zaufanie?

• Nasze doświadczenia z innymi są bardziej pozytywne.

• Jesteśmy bardziej produktywni.

• Doświadczamy mniej stresu.

• Pozwalamy sobie i innym pracować według własnych zasad.

• Odważniej eksperymentujemy podczas uczenia się.

• Tworzymy z innymi zgrany zespół.

• Jesteśmy bardziej skłonni budować społeczność wspierającą się.

Zaufanie nie jest jednowymiarowym hasłem. Ma przynajmniej dwa wymiary:

Zaufanie praktyczne

Zwykle to zaufanie przychodzi nam na myśl, gdy myślimy o tym, by komuś zaufać. Zyskujemy to zaufanie, będąc punktualnym, rzetelnym w wykonywaniu obowiązków, dotrzymując terminów.

Kiedy zdobywamy to zaufanie, to równolegle zyskujemy miano kompetentnej i takiej, na której można polegać. Jeśli nie zyskujemy tego rodzaju zaufania, wówczas inni próbują nami kierować, korygować nas.

Zaufanie emocjonalne

Często nawet nie wiemy o istnieniu tego wymiaru zaufania, a budujemy je, gdy przekraczamy siebie. Budujemy zaufanie emocjonalne, gdy robimy więcej, niż się od nas oczekuje. Zaufanie emocjonalne wymaga rozwiniętej inteligencji emocjonalnej. To właśnie ta umiejętność jest najbardziej pożądana wśród managerów.

Nawet jedno ze słynnych pytań badania satysfakcji G12 wg Instytutu Gallupa pyta: „Czy mam w pracy dobrego przyjaciela?”. Świadczy to, że posiadanie silnych więzi w środowisku pracy służy budowaniu dobrego zespołu.

Ten rodzaj budowania zaufania to nie umiejętność i zestaw zachowań, jak w przypadku zaufania praktycznego. To sztuka, którą warto uprawiać i doskonalić przez całe życie.

Każdy z tych wymiarów rozwija się na różne sposoby. Oba wymiary są ważne i działają synergicznie.