Być może znasz to uczucie.
Masz wiedzę. Doświadczenie. Masz też intuicję, która mówi Ci: „to się nie uda” albo „można to zrobić lepiej”. Ale niestety projekt już trwa. Ktoś podjął decyzję, ustalił kierunek, wyznaczył narzędzia, zespół, terminy, wykonawców – bez Ciebie.

Czasem nie dlatego, że Cię nie lubi. Po prostu... nie przyszło im do głowy, że mogliby Cię zapytać. Nie pojawiłaś/pojawiłeś się naturalnie w głowie decydentów, gdy szukali rozwiązań. I nie pojawiłeś/łaś się bo Cię nie szanują. A dlatego, że jesteś jak cicha myszka.

To jedna z najczęstszych frustracji, które słyszymy na salach szkoleniowych:

• „Mam poczucie, że wiem, ale nikt mnie nie słucha”,

• „Jestem w firmie od lat – ale wciąż muszę się przedstawiać i uzasadniać, że coś wiem”,

• „Dopiero jak coś nie działa, wtedy nagle przychodzą i pytają: możesz pomóc?”

To nie jest tylko brak docenienia. Choć często takie sytuacje uznawane są jako brak docenienia, uznania, szacunku.

To także brak widoczności, który uniemożliwia budowanie wpływu. Bo wpływ – ten prawdziwy – nie zaczyna się od stanowiska. Zaczyna się od obecności.

Z danych Gallupa (2023) wynika, że tylko 13% pracowników w Polsce czuje, że ich głos liczy się w miejscu pracy. To też trochę tak, jakby pasywnie oczekiwać, że ktoś nas dostrzeże. A przecież wpływ i autorytet to coś, czego można się uczyć – zwłaszcza wtedy, gdy nie chcemy (albo nie możemy) opierać się na formalnej władzy.

Co pomaga?

Nie spektakularna zmiana stylu bycia. Raczej kilka konsekwentnych mikro-ruchów, które zwiększają Twoją „ekspercką rozpoznawalność”:

• Zamiast narzekać po fakcie – zacznij mówić wcześniej. Ale nie w stylu Kasandry wieszczącej katastrofę„to się nie uda”, tylko: „jeśli pójdziemy tą drogą, może się pojawić trudność X – rozważcie też Y”.

• Kiedy widzisz, że coś idzie nie tak, nie rzucaj w eter: „Przecież mówiłem!”. Nikt nie lubi takiego Smerfa Marudy, który mówi, że mówił i zaraz leci do Papy Smerfa, że on przecież mówił. Zrób notatkę z rekomendacją, podziel się nią z zespołem – z troską, z wyrozumiałością, nie z wyższością.

• Bądź tym, kto zaprasza innych do stołu. Do przegadania tematu. Do krytycznego spojrzenia. Do wypracowania czegoś nowego. Współtwórcy mają większy wpływ niż komentatorzy z boku.

• Czasem wystarczy zadać jedno dobre pytanie na spotkaniu – by pokazać, że jesteś osobą, z którą warto konsultować rzeczy wcześniej. Nie musisz dążyć do monopolizowania dyskusji i na każdym roku podkreślania, że ty wiesz. Czasem pytanie w odpowiednim momencie, otwiera innym głowy. A to się pamięta.

„Najczęstszy sposób, w jaki ludzie zrzekają się swojej siły, to przekonanie, że jej nie mają.”

— Alice Walker (ta od „Kolor purpury”, za którego dostała Nagrodę Pulitzera w 1983r.)

Wpływ nie zaczyna się od stanowiska. Zaczyna się od decyzji, by zabrać głos – nawet jeśli to tylko jedno zdanie w odpowiednim momencie.

Autorytet miękki poznaje się nie po tym, ile razy ktoś mówi, ale ile razy inni przestają mówić, by go usłyszeć. I z tym Cię zostawiamy.